Plantenklok

Strijd tussen grote en kleine bedrijven is misschien te simpel omschreven.

Die ledenvergadering van Royal FloraHolland over het door de directie gewenste afschaffen van fysieke afzet via plantenklokken, bedoel ik. De veiling wil alles digitaal, liefst 'af-tuin', vermarkten. De actiegroep die RFH tot de ledenvergadering dwong, kijkt naar het succesrijke coöperatieve verleden van de Nederlandse sierteelt. Grote ondernemingen, aanbieders en klanten, naar de digitale toekomst. Dutch Flower Group, vrijwel alles rechtstreeks inkopend en de grootste klant van RFH, beschouwt klokken als kostenpost, gebaseerd op inefficiëntie. Waaraan de handel meebetaalt. Toepassing van het kostenmaker=kostendrager principe zou de plaatsen op dun bevolkte tribunes duurder moeten maken, kan men in die kring horen. Ook aanvoerders zouden een hoger prijskaartje krijgen. Maar dat is, zeggen voorstanders van klokbehoud, in strijd met de coöperatieve geschiedenis van een eeuw. In de zestiger jaren speelde iets dergelijks. Ik herinner mij hoe penningmeester Ab van der Zwaard opstapte bij een der nog niet tot de VBA gefuseerde bloemenveilingen. Hij wilde er niet langer verantwoordelijk voor zijn dat ieder lid hetzelfde betaalde, terwijl de klokafzet van planten meer kostte dan die van bloemen. Een muur van protest deed hem aftreden, maar hij was eigenlijk de eerste die met vooruitziende blik het KM=KD principe voorstelde. Pas veel later werd die realiteit. Zou men dat nu een beetje uit het oog verliezen?