Hij is dood

wo 10 mei 2017, 7:59

Die prachtige Seringa vulgaris die tegen ons huis stond en rond deze tijd altijd prachtig in bloei stond.

Het was een struik, die wij van mijn ouders kregen toen wij in ons huidige huis gingen wonen. Ik mis hem wel een beetje.
Wat ik vooral mis, is de geur als ik dan 's avonds thuis kwam en ik rook de sering, dan was deze sering veel meer dan een boom met oogstrelende bloemen. De betoverende geur kondigde dan niet alleen de lente aan, maar bracht mij ook weer dicht bij mijn ouders. De laatste jaren was hij al wat aan het kwarren, misschien was de plek toch niet helemaal goed gekozen. Ik weet het niet, ik heb nog wel geprobeerd hem te redden maar zonder resultaat.

Tuinbouwschool
Nu gaan mijn gedachten terug naar mijn schooltijd op de middelbare tuinbouwschool in Aalsmeer en de praktijklessen die wij hier hadden. De mooiste seringen, daar was vakmanschap voor nodig en een trekkas die lekker warm kon worden gestookt. Maar vooral akkers met de juiste grondslag liggend in de en rond de Westeinderplassen.
Niet alleen vakmanschap, maar ook een heel sterke rug als ik terug denk aan die lessen. Sjouwen van de struiken, in en uit de praam, het rondsteken op winderige akkers het was afzien voor een goed cijfer. Wat ik weet van de teelt is dat in het eerste jaar op de juist uitgeplante struiken vrij korte takken met weinig bloemknoppen groeien. Deze takken worden in de volgende winter af gesnoeid. In het tweede jaar ontwikkelen zich dan langere takken. Omstreeks de langste dag worden deze struiken vervolgens rond gestoken. Hierbij wordt een deel van de wortels verwijderd ter bevordering van de knopaanleg.
In de winter daarop worden de stuiken in de kas gebracht om de winterrust te doorbreken. In het begin van het forceerseizoen wordt in de kas enkele dagen zeer hoge temperatuur gestookt tot boven de 30 graden in oktober. Naarmate de natuurlijke bloeitijd dichterbij komt, hoeft de kas steeds minder hoog gestookt te worden. Aflopend naar 16 graden in maart.
Na het forceren worden de struiken vorstvrij bewaard om vervolgens in het voorjaar weer uitgeplant te worden. Geen werk voor een jongen van 14 jaar vond ik toentertijd, je kreeg er ontzettend lange armen van.
Sering was toen ik op school zat de belangrijkste trekheester. Een gewas dat één keer in de twee jaar trekbaar was. Oude of minder goed presterende struiken kon je omenten in het voorjaar, dat noemde ze kroonenten. Soorten die voor de snij gebruikt werden, waren de witte Mad, Florent Stepman en Marie Legraye, de donkerpurpere Andenken an Ludwig Späth, Hugo de Vries en de lila Lavalienis, Hugo Koster en Herman Eilders. Of dat nog steeds zo is weet ik niet.

Werelderfgoed
Jammer is, dat het areaal steeds maar weer afneemt. Oorzaken liggen in de opvolging van de bedrijven. Hoe je het wendt of keert het telen van sering is een fysiek heel zware teelt. En de rendementen van de bedrijven zijn niet van dien aard dat men de mogelijk heeft om te automatiseren in de teelt.
Verder krijgen de geschikte gronden om seringen te telen steeds meer een recreatieve bestemming. Maar ook de druk vanuit de maatschappij op het gebruik van groeiregulatoren, wat heeft geresulteerd op een verbod op het remmiddel Alar, doet geen goed aan de teelt. Het alternatief wat overblijft, is dan het fysiek zware en arbeidsintensieve rondsteken. Daarnaast zijn er problemen met ziekten zoals Verticilium.
Ik ben de teelt helemaal uit het oog verloren en ben bang, dat als het zo doorgaat, er straks in de wereld geen snijseringen meer geteeld worden.

Hoe kunnen we voorkomen dat er op de akkers geen seringen meer groeien. Laten we de nog bestaande seringenkwekers tegemoet komen door ze te helpen. Is het niet zo, dat het een stukje cultureel en natuurlijk erfgoed is dat onvervangbaar, uniek en eigendom is van de hele wereld.
De sering is één van de oudste bloemisterijproducten van Nederland. Het is daarom van groot belang om de seringenteelt voor Nederland te behouden. Ik wil een oproep doen aan de burgemeester van Aalsmeer om er voor te zorgen dat de teelt van de sering wordt voordragen voor de werelderfgoed lijst.

Jan Willem de Vries
Teamleider Facilitair Bedrijf
(Wageningen UR Glastuinbouw)