‘En nou is het afgelopen met bloemen’

Terwijl een substantieel deel van de sierteeltsector in Nederland met de rug tegen de muur staat, voelde Arjan Lubach de behoefte zijn verjaardag luister bij te zetten door de bloemenindustrie verder in de verdomhoek te drijven.

Aan bloemen hebben we niks, volgens Lubach. het zijn energieslurpers en kwekerijen zijn ruimtevreters. Bovendien zijn de meeste (export) bloemen gifproducten die schadelijk zijn voor de biodiversiteit en hebben ze een verwaarloosbare toegevoegde waarde, 2 dagen in de vaas en je kunt ze wegkieperen.

Het kan verkeren.

Nog geen twee jaar geleden was onze industrie het lichtpintje in coronatijd. Belangrijk genoeg om door overheden ondersteund te worden. We waren de absolute lieveling van de Nederlandse consument.
Bij een zo snel veranderend sentiment wordt ondernemen voor velen in de sector een uitzichtloze weg. Her en der sluiten kwekerijen de deuren en zullen ook andere schakels in de keten hun activiteiten gedwongen stoppen.

En de overheid... die bezint zich op steun. De argumenten van tot voor kort zijn in de nieuwe omstandigheden, klimaat en energieschaarste, gecrasht. Lokale overheden laten in gezaghebbende kranten zoals het FD optekenen dat de huidige situatie ook kansen biedt om problemen op te lossen die samenhangen met arbeidsmigranten en woningentekort.

Of de sierteelt ook maatschappelijk de sympathie aan het verspelen is, Lubachs bijdrage, dat is nu nog onduidelijk. Waar bakkers en slagers mogen rekenen op engagement van de burger, is het de vraag of de bloemist en de kweker in deze zelfde categorie vallen.

Wat Lubach met zijn show duidelijk maakt, is voor welke opgave de sector staat. En vooral dat ze er in het slechtste geval alleen voor staat. Alleen in de strijd om zich zelf een minder omstreden plek in de markt te veroveren.