Herrie maken is pas fijn
passie n Vanmorgen sprong ik in de poel en moest denken aan de duizenden vrouwen die ik mocht ontmoeten op de Libelle Zomerweek vorige maand in de expo hallen Haarlemmermeer. Waarom moest ik daar aan denken ? Liepen daar onze klanten ?
De exporuimtes zijn ons bekend door de gehouden Floriade en de jaarlijkse IFTF. Een kaspaviljoen vol stands met bloemen- en plantenproducenten van all over the world. Toen in mei ook heel veel stands buiten op het prachtige ex-Floriade terrein. Een park achtige omgeving vol koopwaar en plezier.
Op de fiets onderweg door het polderlandschap van die zelfde Haarlemmermeer, rijdend langs de ringvaart en een andere dijk, kwam ik ook langs het fort Vijfhuizen. Ja, ik heb daar een speciaal gevoel mee bij zo’n groot fort, want ik ben bij zo’n ding geboren. "Oh!! jij, De Boer, jij bent vanuit de Fortbocht daar onder in de laagte". Wij spreken dan over Fort Kudelstaart. Het is altijd fijn als je weet waar je vandaan komt, want dan weet je waar je naar toe gaat. Nou dat laatste is de laatste jaren dan wel even anders dan hiervoor.
Trommelstokken
Rijdend door een deel van Europa met de trommelstokken bij de hand ging het bij veel gesprekken over, inflatie, arbeid, energie, oorlog, COVID, rente, bedrijfsopvolging, milieu, klimaat, en natuurlijk de trommelstokken. Nee, dan praten wij niet over de te rouw gesneden pioenrozen, maar gewoon simpel de trom en haar of zijn stokken. Om enig ongemak te voorkomen spreken wij over HET zijn fijne stokken. En ze trommelen er lekker op los. Liggen goed in de hand en elke tik is met het juiste gevoel.
In Spanje, Italië, Zwitserland en Duitsland overal de gelijke onderwerpen van gesprek. En vroeger was het: "En De Boer, hoe gaat het met de kinderen en hoe is het met je vrouw ? Gaan jullie nog op vakantie en hadden jullie nog een beetje goed weer, en heb je nog nieuwe dingen?" Business as usual.
Energie
Nu zijn de mensen in verwarring. Weten niet waar ze naar toe gaan. Wel de zorg over de toekomst: "En de Boer komen er straks nog genoeg bloemen? En hoe moeten wij hierop anticiperen?" Ik zei dat het lastig is, want energie is nu nog een factor die eigenlijk niet meer overal nodig is als de energietransitie snel genoeg op gang komt. Maar ja, de oude energiekosten waren wellicht veel te laag, waardoor het niet loonde om snel in nieuwe technieken te investeren. Het economisch korte termijn verhaal bracht ons niet in de verleiding om op langere termijn in duurzame energieopwekking te investeren.
In veel gevallen werkten de overheden ook niet meer. Technieken voorhanden werden simpelweg door regelgeving buitenspel gezet. En teelten van de koude grond bloeien vaak als wij naar het strand gaan. Het lijkt erop dat de energiesituatie ons als de Spaanse griep heeft overvallen. Ineens is die er. Vele wijsneuzen in de media weten achteraf wel hoe het zou hebben gemoeten. Maar goed, nu vooruit kijken want daar ligt onze toekomst.
Sweet Caroline
Maar ik mocht genieten van de vele dames die als (tijdelijke) vriendinnen rond liepen in de polder bij Vijfhuizen. De jongere dames keken mij aan en ik dacht: "Oh jij bent een leukerd." Maar het was alsof ik ze niet had mogen zien, daar op die mega marktplaats. Met hun moeders, tantes, buurvrouwen en of collega’s van werk waren ze op onderzoek en hadden het gezellig met elkaar. Daar liepen veel van onze klanten en ik liep of danste daartussen. Dansend op Sweet Caroline gezongen door Ben Cramer, was ik even los van alle andere beslommeringen en wenste iedereen vanuit Vijfhuizen een fijne zomer. Ja zeker gewoon tussen de eindklanten even genieten.
Pioenrozen
En onderweg naar huis moest ik toch al weer denken aan al die pioenrozen die dit jaar van het veld zouden komen. Ze stonden er goed bij. Ze waren niet verzopen op het land. Er was nog geen hagel of stormschade. En toch... waren er nu te veel? Of zijn er te weinig klanten?
Het valt niet met een schaartje te knippen, want ja daar was die dan die belachelijk hoge inflatie die mensen voorzichtig maakt om in ieder geval geld over te hebben voor een vakantie na twee jaar van COVID gedoe en vreselijke berichten uit Oost-Europa.
Herrie maken
Ik probeer te genieten van de zomer en de prachtige pioenen waar onze Marije op 09 juni een prachtig artikel over schreef op Florapodum. Het gaat over Ruben en Monique Bruins die vol passie pioenen telen in Smilde waar ik met bijzonder aandacht kijk naar het ras White Cap. Een tweekleurige pioen met passie geteeld. Een feest voor vriendinnen zeggen ze bij Libelle. Een feest om met bloemen te mogen werken en op zoek te gaan naar leuke mensen met hun passie voor bloemen en planten. Trommelen en herrie maken dat is pas fijn.
Ik wens U allen een fijne dag!
Jan de Boer, ex-exporteur, nu niche-hunter, columinst en kweker.
