Minister Kamp zegt dat er geld bij kan

Nederland heeft de laatste jaren weer vaste grond onder de voeten gekregen. De financieel-economische crisis ligt achter ons. Zo begint Koning Willem-Alexander de troonrede.

Dat geeft hoop zeker als minister Dijsselbloem ook nog een keer in de miljoenen nota schrijft dat het kabinet het de Nederlandse economie te willen versterken.

Nergens lees ik in de miljoenennota een reactie op het vurige pleidooi dat ondernemers, universiteiten en onderzoekers hebben gehouden om als kabinet structureel 1 miljard euro per jaar extra uit te trekken voor wetenschappelijk onderzoek. Op 'nu.nl' van 15 september, lees minister Kamp zijn reactie hierop: hij zegt dat er geld bij kan. Wel vindt hij dat extra geld voor innovatie niet alleen van de overheid moet komen. Het moet van alle partijen gezamenlijk komen. Kamp onderstreept het belang van samenwerking om extra te kunnen investeren in wetenschap en innovatie. Onderzoeksinstituten zien de laatste jaren  hun onderzoeksbudgetten alleen maar dalen. Dit geld zou voor een deel bestemd kunnen worden voor een betere basis van fundamenteel onderzoek. Met het andere deel zouden we moeten investeringen in de 'grote uitdagingen', waar we voor staan zoals de energietransitie en duurzame voedselvoorziening.

Ik ben het eens met de stelling dat de voedingsbodem voor onderzoek en innovatie in Nederland de afgelopen kabinetsperioden schraal is geworden en dat hiermee de economie beschadigt. Volgens de ondernemingsorganisaties worden bedrijfsleven en wetenschap te vaak als tegenpolen gezien. Terwijl het bedrijfsleven oog heeft voor het belang van fundamenteel onderzoek als motor voor innovatie, en de wetenschap niet zonder het bedrijfsleven kan. Willen we ons land, onze sector echt verder helpen dan zullen we als bedrijfsleven moeten investeren in onderzoek. De afgelopen jaren zijn er behoorlijke klappen gevallen in de onderzoek infrastructuur. In die zin lijkt het alsof we stil staan en dat ontwikkelingen in de landen om ons heen doorgaan. De kracht van onze bedrijven ligt in het vermogen om steeds weer te vernieuwen en te innoveren.

Als ik mijn ogen dicht doe en nadenk over hoe we doorbraken zouden kunnen bereiken denk ik dat het leven een stuk eenvoudiger zou zijn als we een strategische samenwerkingsovereenkomst met elkaar zouden hebben, overheid en bedrijfsleven, een overeenkomst die een brug slaat tussen strategisch onderzoek en toegepast onderzoek.

Nu zeg ik niet dat we terug moeten naar het PT, maar meer aan een samenwerkingsverband waar grote sector overschrijdende vraagstukken beantwoord kunnen worden. Wat zou het mooi zijn als we een manier konden vinden waarop we de resultaten van onderzoek snel kunnen valoriseren en vertalen naar concrete meerwaarde voor u als tuinder, voor de samenleving en het milieu. Ik schreef het al eerder; duurzaamheid, lees de productie van duurzame en gezonde producten, gaat in de komende periode een enorme uitdaging vormen dat een we dergelijk initiatief alleen maar zouden moeten toejuichen. Als ik mijn ogen weer open denk ik, ik wil het nu niet hebben over de stijgende wereldbevolking, de klimaatverandering, maar over de glastuinbouw en het volgende issue waar we na energie, water en gewasgezondheid voor komen te staan.

Hét issue van de komende decenia zal zijn verduurzaming van de  glastuinbouw, deze is op dit moment belangrijker dan ooit. Alleen daar al om zouden we de krachten moeten bundelen. Ik begrijp niet waarom wij als onderzoeksbedrijf steeds maar weer moeten knokken om projecten gefinancierd te krijgen. Is het nu echt zo moeilijk om los te komen van de problemen van vandaag en een doorkijk te doen naar de problemen die de komende jaren op ons af komen. Zijn we nu echt vergeten wat mede meegwerkt heeft waarom de sector zo succesvol is? Ik geloof sterk in samenwerking, het vormt het speerpunt van innovatiebeleid. Door kennis te delen en van elkaar te leren, ontstaat een win-win situatie. Wat het glastuinbouwonderzoek betreft, beschikken we nog over een kennis en infrastructuur…  

Maar als ik zie hoe mijn collega's moeten ploeteren om projecten gefinancierd te krijgen. Maak ik mij zorgen… maar ik maak mij nog meer zorgen over tuinders, die zeggen dat wij als onderzoeksbedrijf bezig zijn met het verzinnen van onderzoek en zo onszelf zo in de benen willen houden. Die tuinders die dat denken, wil ik eens uitnodigen om met ons in gesprek te gaan. Soms moet je wel eens van gebaande paden afgaan om doorbraken te bereiken…
Wij zijn er niet voor onszelf… wij zijn er voor u.

Jan Willem de Vries
Teamleider Facilitair Bedrijf (Wageningen UR Glastuinbouw)