Jan Willem de Vries
Jan Willem de Vries Foto: WUR

Wat een artikel in een tijdschrift teweegbracht

Column Column

De oorlog die op dit moment in Oekraïne woedt heeft het besef van lokale voedselproductie in de schijnwerpers gezet. Kritische geluiden die tot nu toe te horen zijn vanuit de maatschappij op het gebied van voedselproductie lijken milder en het besef begint door te dringen dat we zuinig moeten zijn op onze boeren en tuinders. In de komende veertig jaar zal wereldwijd meer voedsel nodig zijn dan alle boeren ter wereld in de afgelopen 8000 jaar hebben geoogst. 

Het roept bij mij de vraag op hoe gaan we dat doen en welke rol wij daar als Nederland in kunnen spelen. 

Nederland wereldleider
Nederland is op dit moment een wereldleider op het gebied van landbouw en uitstekende exportcijfers. De export van groenten is het op één na de grootste van de wereld. In een artikel in het tijdschrift National Geografic wordt de loftrompet over Nederland Landbouw geblazen. De auteur vraagt zich af hoe een klein, dichtbevolkt land, met ongeveer 500 inwoners per vierkante km2, wat is verstoken van bijna alle hulpbronnen waarvan lang werd gedacht dat ze nodig waren voor grootschalige landbouw, zo’n grote speler is geworden op het gebied van export van voedsel. Nummer één is de Verenigde Staten een land dat 270 keer groter is. Hoe hebben de Nederlanders dat huzarenstukje voor elkaar gekregen? 

Kennis uitwisselen
Wat de agrarische sector betreft komt het naar mijn idee door samen te werken. Het is in onze wereld heel normaal om kennis uit te wisselen. Dat gebeurde heel lang in studieclub verband. Studieclubs ontstonden vlak na de tweede wereldoorlog rondom veilingen, voor tuinders een ideale gelegenheid om ontwikkeling van de tuinbouwwetenschap bij te houden. Nieuwe rassen, teeltmethoden, andere methoden van ziekten en plaagbestrijding enz. werden besproken. Een studieclub bevorderde het contact tussen tuinders onderling, immers ze hadden ongeveer dezelfde belangen. Nergens ter wereld worden collectief vraagstukken aangepakt en in alle openheid met elkaar besproken. Het bedrijfsleven, overheid en onderzoek hebben altijd gezamenlijk opgetrokken daar waar het gaat over nieuwe kennisontwikkeling.

Trots
Ik ben er dan ook best trots op dat wij als bedrijf hier een steentje aan bij hebben gedragen. Zeker daar waar het gaat over glastuinbouw werken onderzoekers van de Businessunit Glastuinbouw al vele jaren aan klimaatbeheersing, gewasmodulering, het gebruik van sensoren, data, intelligentie, vision technieken en robotica. Voor en in samenwerking met de tuinbouw toeleverende industrie worden nieuwe technieken en nieuwe regel algoritmes ontwikkeld. Veel van deze ontwikkelingen hebben hun weg gevonden naar de praktijk en worden door u gebruikt zonder te weten waar het vandaan komt. En deze nieuwe kennisontwikkeling gaat door. Een van deze ontwikkelingen is het autonoom telen. Iets waarvoor heel lang geen draagvlak vanuit de sector voor was, is in de afgelopen jaren 180 graden gedraaid en geworden tot iets waar heel veel belangstelling voor.

Het was de Amerikaan David Wallerstein (een ervaren internetmagnaat uit Silicon Valley en sinds 2014 Chief Exploration Officer van Tencent) die na het lezen van het hierboven genoemde artikel een bezoek bracht aan ons bedrijf en super enthousiast was geworden van onze ideeën over autonome kassen. Tijdens zijn bezoek hielden mijn collega’s twee minuten-pitches over o.a. de autonome kassen. Hij was direct gegrepen. Toen is het plan voor een Challenge met Autonome Kassen geboren. In Nederland was toentertijd niemand te porren om mee te investeren in onderzoek rond dit onderwerp. Zelfsturende auto’s en zelfs vliegtuigen: dat vond men zo gek nog niet, maar kassen: niet interessant. Het is te danken aan David Wallerstein als inspirator met bijzondere interesse in de combinatie van technieken food, dat we met de Autonomous Greenhouse Challenge zijn begonnen. 

Bedrijfsleven
Hoewel je zou kunnen denken dat een man als hij in de top van het bedrijfsleven vooral bezig is met geld verdienen, zocht hij juist de combinatie met duurzaamheid. Dat is ook onze focus, want kassen op de automatische piloot schelen mankracht, zijn efficiënter, maar ook duurzamer: je hebt minder (natuurlijke) hulpbronnen nodig als energie, water en nutriënten. Een AI-algoritme kan de optimale inzet van kunstlicht bepalen en deze zo zuinig mogelijk inzetten of zo economisch optimaal voor een teler. De nieuw opgedane kennis zal openbaar worden gemaakt.
Op dit moment loopt alweer tweede cyclus van de 3e Autonomous Greenhouse Challenge bij ons op het proefbedrijf in Bleiswijk. De eerste testcyclus waarbij sla is geteeld met behulp van AI-algoritmen in een hydroponics teeltsysteem zit erop. Vijf internationale teams gaan nu beginnen aan de laatste ronde van de Challenge - waarbij ze hun algoritmes zullen testen en tot het uiterste zullen gaan op basis van de eerste teeltcyclus – voor de beste performance en zo de winnaar te bepalen.
Het doel van deze challenge is om in twee teeltcycli volledig autonoom met een AI-algoritme vanuit een cloudplatform sla te telen met een goede kwaliteit en met een laag resource- en energieverbruik en hoge productie. Ik ben nieuwsgierig naar welke nieuwe inzichten deze wedstrijd ons gaat brengen.

Voor meer informatie zie: de website van Autonomous Greenhouse

Jan Willem de Vries
Wageningen University & Research
Business Unit Glastuinbouw

Uit de krant

Meest gelezen

Uit de krant