Een stap naar nergens...

Net als iedereen kijk ik met afschuw naar wat de Russische troepen aangestuurd door Poetin en zijn getrouwen uitvoeren in Rusland. Voor mij is dit niet te bevatten wat hier gebeurt. Hoe kan iemand zo weinig om mensenlevens geven. Het is een strijd die Rusland niet gaat winnen, een strijd waarin alleen verliezers zijn en heel veel menselijk leed met zich meebrengt. Een strijd waarvan het einde nog niet in zicht is. 

Mensen die mij een beetje kennen weten dat mijn hart bij de Glastuinbouw ligt. Op dit moment wordt iedereen geconfronteerd met torenhoge gasprijzen. Het zijn dus niet alleen tuinders die worden geconfronteerd met exponentiële stijgende prijzen voor energie. Naast energie zijn ook veel resources in prijs gestegen zoals bijvoorbeeld kunstmest en gebruiksgoederen. Nu zijn we als sector heel hard bezig om los te komen van fossiele brandstof, we hebben zelfs de ambitie om in 2040 energieneutraal te zijn. Maar een sterk veranderende liquiditeitspositie door geëscaleerde politieke spanningen maakt dat we deze ambitie flink zullen moeten bijstellen. Met deze gasprijzen is het moeilijk voor u als tuinder om het hoofd boven water te houden. Maar dat is wat mij betreft even van ondergeschikt belang. 

Geheugen

22 februari 2022 zal voor altijd in mijn geheugen gegrift staan als de dag dat Poetin Oekraïne binnenvalt en dat alleen omdat Poetin vindt dat Oekraïne historisch gezien tot Rusland behoort. Het maakt dat van de een op de andere dag iedereen in de ban van de oorlog in Oekraïne is. De zorgen over mensen met het oprukken van de Russische troepen en het voortduren van de bombardementen en beschietingen is groot. Ik heb een enorm respect hoe de Oekraïners zich weren. Wat mij goed doet is dat Russische wetenschappers en wetenschappelijke journalisten zich uitspreken tegen de inval en zich moedig zullen blijven inzetten voor vrede. Wat zij schrijven – u kunt het terugvinden op www.wur.nl - wil ik u niet onthouden. Zij verklaren in een krachtig protest tegen de vijandelijkheden die door de strijdkrachten van hun land zijn begonnen op het grondgebied van Oekraïne. Deze fatale stap leidt tot enorme menselijke verliezen en ondermijnt de fundamenten van het gevestigde systeem van internationale veiligheid. De verantwoordelijkheid voor het ontketenen van een nieuwe oorlog in Europa ligt volledig bij Rusland. 

“Er is geen rationele rechtvaardiging voor deze oorlog. Pogingen om de situatie in Donbass als voorwendsel te gebruiken voor het lanceren van een militaire operatie wekken geen vertrouwen. Het is duidelijk dat Oekraïne geen bedreiging vormt voor de veiligheid van ons land. De oorlog tegen haar is oneerlijk en ronduit zinloos” 

“Oekraïne is en blijft een land dicht bij ons. Velen van ons hebben familieleden, vrienden en wetenschappelijke collega’s die in Oekraïne wonen. Onze vaders, grootvaders en overgrootvaders vochten samen tegen het nazisme. Een oorlog ontketenen omwille van de geopolitieke ambities van de leiding van de Russische Federatie, gedreven door dubieuze historiosofische fantasieën, is een cynisch verraad aan hun geheugen” 

“We respecteren de Oekraïense staat, die berust op echt werkende democratische instellingen. We gaan met begrip om met de Europese keuze van onze buren. We zijn ervan overtuigd dat alle problemen in de betrekkingen tussen onze landen vreedzaam kunnen worden opgelost. 

Na de oorlog te hebben ontketend, is Rusland gedoemd tot internationaal isolement, tot de positie van een parialand. Dit betekent dat wij, wetenschappers, ons werk niet meer normaal kunnen doen: wetenschappelijk onderzoek doen is immers ondenkbaar zonder volledige samenwerking met collega’s uit andere landen. Het isolement van Rusland van de wereld betekent een verdere culturele en technologische degradatie van ons land zonder positieve vooruitzichten. Oorlog met Oekraïne is een stap naar nergens.”

Voor heel veel Russen is het bitter om te beseffen dat hun land, dat een beslissende bijdrage heeft geleverd aan de overwinning op het nazisme, nu de aanstichter is geworden van een nieuwe oorlog op het Europese continent. Ik wens deze Russen net zo veel moed toe om in verzet te komen en vrede te eisen als de Oekraïners doen om hun land te verdedigen. 

Jan Willem de Vries
Wageningen University & Research
Business Unit Glastuinbouw